مقایسه استرس فرزندپروری مادرانِ کودکانِ پسر عقب مانده ذهنی، نابینا، ناشنوا و معلول جسمی- حرکتی

هدف پژوهش حاضر، مقایسه استرس فرزند­پروری مادران چهار گروه از کودکان استثنایی پسر عقب مانده ذهنی، نابینا، ناشنوا و معلول جسمی- حرکتی بود. در این طرح­ علی-­ مقایسه ­ای از جامعه آماری مادران دانش ­آموزان استثنایی به روش نمونه ­گیری خوشه ­ای چند مرحله ­ای گروه نمونه­ 352 نفری، شامل مادران کودکان استثنایی پسر گروه­ های نابینا (74 نفر)، معلول جسمی و حرکتی (74 نفر)، عقب مانده ذهنی (108 نفر) و ناشنوا (96 نفر) انتخاب شدند. داده­ های پژوهش شامل فرم کوتاه استرس فرزندپروری والدین (PSI-SF) بود که با استفاده از آزمون تحلیل واریانس تحلیل گردید. بررسی تفاوت میانگین استرس مادران پسران استثنایی در چهار گروه مورد مطالعه نشان داد که در خرده مقیاس تعامل ناکارآمد والد- کودک بین مادران کودکان نابینا با کودکان ناشنوا تفاوت معنی­ داری وجود دارد و تعامل ناکارآمد بین مادران با پسران نابینا بیشتر از سه گروه دیگر است؛ و در خرده مقیاس ویژگی های کودک مشکل آفرین بین مادران کودکان نابینا با کودکان جسمی حرکتی تفاو ت معنی ­داری وجود دارد و میزان ویژگی ­های مشکل آفرینی پسران نابینا بیشتر از سه گروه دیگر است. نتایج این پژوهش با تمرکز روی هر گروه مادران نشان داد که از بین چهار گروه مادران کودکان استثنایی، مادران گروه کودکان نابینا مشکلات و استرس بیشتری را در حوزه تعامل والد- کودک و دشواری­ های مربوط به ویژگی­ های مشکل ­آفرین خود کودک تحمل می ­کنند.